دانلود مقاله در مورد ستارگان تحت word دارای 21 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد دانلود مقاله در مورد ستارگان تحت word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی دانلود مقاله در مورد ستارگان تحت word ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن دانلود مقاله در مورد ستارگان تحت word :

ستارگان

آیا تاکنون به زندگی ستارگان این چشمک زنهای درخشان کوچک آسمان اندیشیده اید و در این نعمت بی کران آسمان کنجکاو شده اید. با کمی دقت و اندکی نظر درمی یابیم که این پارچه ی سیاه علاوه بر نقطه های ریز نقره ای رنگ عجایب بسیار شگفت دیگری در آن نیز وجود دارد که هنوز چشم بشر به نیمی از آن نیز باز نشده است.

اکنون در ادبیات آسمانی نگاهی بر پهنه ی این عرش باعظمت می کنیم:

آسمانی بود بی ستاره و خامـوش که صـدها سال از غـروب پرنورترین سـتارگانـش می گذشت. گهگاه گذر تک شهابی تیرگی بی رحمانه ی آن را می زدود اما درخش کوتاهش عطش تشنگان نور را برطرف نمی کرد تا اینکه در مرتعی بی زمان و زمانی بی عدد و عددی در مکان نامعلوم نقطه ای از نور را در اوج بزرگی آفرید قرنها بود که اجرام سرگردان آسمان خورشیدی را نمی یافتند تا گرداگردش حلقه زنند و منظومه ای را پدید آورند که سرچشمه های حیات در گوشه ای از آن پدیدار گردد سرانجام انتظارها به پایان رسید و در وقت و زمانی نامعلوم خورشیدی طلوع کرد بس درخشان گویی قصد داشت با پرتوافشانی خود حتی تاریکی های گذشته ی این گوشه از آسمان را برطرف سازد. سیارات حیران عضو گم گشته و از هم گسیخته خود را یافته بودند.

منظومه ای نورانی شکل گرفت جاذبه ی خورشید چنان بود که سیارات بسیار دوردست را نیز به سوی خود فرامی خواند و این بود که ناحیه ای وصف نشدنی در گوشه ای از آسمان پهناور پدید آمد. هیچ بشری تاکنون نتوانسته است راز آفرینش آسمان به این بزرگی را کشف کند اجرام بسیار زیاد در آسمان تاکنون برای کسـی قابل شمارش نبوده است اما عده ای از اندیشمندان با تفکر و مطالعه توانسته اند اندوخته های اندکی را در این باره کشف کنند چگونگی پیدایش جهان به

وسیله ی انفجار بزرگ، تا کنون در این باره شاید مطالبی را شنیده باشیم اما هنوز یک نظریه ی قوی و پای بند و قانونی در این باره نداریم. در آسمان بیلیونها ستاره وجود دارد که خورشـید حتی جزء کوچکترین ستارگان هم محسوب نمی شدند ستارگانی در آسمان به نام غول های سرخ وجود دارند که شاید میلیون ها خورشید را در دل خود جای دهند.

کهکشان ستارگانی که خورشید ما بدان تعلق دارد فقط یکی از کهکشانهایی است که در آسمان وجود دارد تعداد ستارگان قسمتی از آسمان در ناحیه ی شمالی آن از تعداد دانه های شن بر روی تمام کره ی زمین بیشتر است با این تصور شاید فرض تمام ستارگان آسمان با دوره زندگی های متفاوت برای ما سخت باشد.

خداوند در قرآن کریم در سـوره ی جانـیته می فرمایند: بدون شک در آسمان ها نشانه های عجیب و فراوانی است برای آنان که اهل یقین و ایمانند.

در نگاهی گذرا به دوره ی زندگی یک ستاره شاهد شباهت هایی از آن به دوره ی زندگی یک انسان هستیم با این تفاوت که دوره ی زندگی یک انسان در حدود چندین سال است اما دوره ی زندگی ستاره در حدود چند میلیـارد سـال است و در بعضی موارد حتی بیشتر اما یک ستاره هم مانند یک انسان متولد می شود دوره ی زندگی نوباوگی را پشت سر می گذارد بعد دچار بحرانی در خود می شود که بلوغ نام دارد بعد به سنین بالا می رود و بعد از آن به سال های آخر زندگی که شاید در این مرحله میلیاردها سال از زمان گذشته باشد می رسد.

یک ستاره برای به وجود آمدن و متولد شدن با حرکت هایی جزئی در یک سحابی به وجود می آید (سحابی ابر عظیمی از گاز و غبار است که بسیار رقیق است و دمای آن کم است) حرکت هایی جزئی در سحابی موجب تراکم های موضعی ماده می شود. نیروهای گرانشی بسیار زیاد کمک به تجمع ماده در نواحی متراکم سحابی می شوند که این در واقع پیش زمینه ای برای تولد یک ستاره است که جرم این مواد هنوز در ابتدا در حدود (یک بیلیون بیلیون بیلیون است) بدین ترتیب بعد از مدتی شاید در حدود 10 بیلیون سال طول بکشد که ستاره ای زاده شود. بعد از آن ستاره در

مرحله ی نوباوگی تحت تأثیر نیروی گرانشی منقبض می شود و انرژی پتانسیل مکانیکی موجود در خود را به گرمای بسیار زیاد تبدیل می کند در این حالت جرم ستاره و بزرگی آن که در حدود تریلیونها کیلومتر بود به چند صد کیلومتر کاهش می یابد و می توان گفت فشار در مرکز آن از صفر به چندین هزار میلیون افزایش می یابد بعد از این مراحل ستاره تقریباً به دوران بلوغ خود نزدیک می شود که ستاره در این دوران از نظر علمی بر روی رشته ی اصلی جدول هرتسپرونگ رسیده است در این مرحله ستاره از نظر ساختاری تغییراتی را در خود انجام می دهد ولی در کل در این مرحله

وضعیت زندگی ستاره خوب است بعد از بیـلیونها سال سـتاره وارد دوره ی دیگـری می شود که به آن غول های سرخ می گویند هنگامی که ستاره به این مرحله می رسد وارد سنین بالا شده است در این مرحله دما در بیرون قسمت مرکزی به اندازه ای می شود که تبدیل هیدروژن به هلیوم امکان پذیر می شود و هم چنین لایـه های خارجی ستاره منبـسط می شوند و ستاره تبدیل به یک غول

می شود و همچنین دمای سطحی کاهش می یابد و ستاره بسته به جرمش به غول و یا ابر غول سرخ تبدیل می شود برای ستاره ای مانند ستاره ی ما یعنی خورشید بیلیونها سال این وضعیت پیش بینی شده است بعد از این مرحله ستاره سنش زیادتر هم می شود در این مرحله هسته ی هلیومی ستاره هم زمان با انبساط قسمت های خارجی منقبض می شود و دمایش افزایش می یابد و در دمای 100 میلیون درجه واکنش جدیدی آغاز می شود و مسیر زندگی تغییر می کند در این مرحله که مرحله ی آخر یک زندگی برای ستاره است اگر یک ستاره جرمش کمتر از 2/1 برابر جرم خورشید باشد ستاره به کوتوله ی سفید تبدیل می شود که هنگـامی که یک سـتاره به کـوتوله ی سفـید تبـدیل می شود می گویند عاقبت خوبی داشته و و وضعیت خوبی به دست آورده است اما اگر جرم ستاره بیش از 2/1 برابر خورشید باشد ستاره بخش بزرگی از جرم خود را به

فـضا پـرتاب می کند و به این ترتیب موجب به وجود آمدن سحابی ابر نواختری می شود و بعد تبدیل به یک ستاره ی نوترنی یا سیاه چاله می شود که این عاقبت و پایان خوشی برای زندگی چند میلیارد میلیارد ساله ی یک ستاره نیست برای ستاره ی نورانی منظومه ی ما عاقبت خوش و تبدیل شدن آن به کوتوله ی سفید پیش بینی شده است.

همان طور که دیدید پس یک ستـاره هم مانند انسـان تحـت شـرایطی خاص متولد می شود مانند یک کودک به دوران نوباوگی و یا خردسـالی در سـن چند صد میلـیون سال می رسد و بعد هم مانند یک انسان که به دوران تحول و بلوغ می رسد، بلوغ می شود و تغییر و تحولاتی در آن رخ می دهد تا اینکه به مانند بشر وارد دوره ی بزرگسالی می شود اگر در این دوره بتواند نیروی گرانشی خود را بیشتر کند در دروان پیری عاقبتی خوش در انتظارش است و در غیر این صورت به عاقبتی بد دچار می شود درست همانند یک انسان که با انجام اعمال خوب و نیک به عاقبتی خوش در دنیا و آخرت دچار می شود و با انجام اعمال بد و زشت سرانجام خوشی در انتظار او نیست.

پس در می یابیم خداوند این جهان را با عظمت و شکوهی آفریده و با نیرویی خاص همه چیز را با نظم خاص در اراده ی خود قرار داده است و آن را اداره می کند و همچنین به رابطه ی بین موجودات زنده و آفریده های این جهان بزرگ پی می بریم.

حال اگر بخواهیم از سحابیها که ستارگان در آن متولد می شوند بگوییم همان طور که گفتیم ابرهای عظیمی از گاز و گرد و غبار میان ستاره ای را سحابی گویند گاهی ابعاد سحابی ها چند میلیون برابر خورشید است.

سـحابی ها خود دارای انواع مـختلفی هـستنـد در زیر به بررسی چند نمـونه از آنـها می پردازیم:

سحابی های نشری:

این سحابی ها عمدتاً از گازهای تحریک شده در اطراف یک ستاره دغ تشکیل شده اند و لذا دارای درخشش هستند اکثراً در این اجرام می توان نواحی شامل هیدروژن یونیده را مشاهده کرد. ستاره ی داغی که در نزدیکی سحابی نشری قرار دارد با گسیل تابشهای ماوراء بنفش انرژی لازم برای یونیده شدن برخی از هیـدروژن های موجـود در سحـابی را فراهـم می آورد و باز ترکیب یونها و الکترون ها سبب گسیل و انتشار فوتون و درخشندگی سحابی می گردد. نمونه ای از سحابی های نشری سحابی جبار که در صورت فلکی جبار واقع شده است. این سحابی 1600 سال نوری از ما فاصله دارد و قطر آن 20 سال نوری است.

سال نوری: 

فاصله ای است که یک شعاع نور در مدت یک سال می پیماید و فاصله ای که توسط شعاع نور در یک ثانیه پیموده می شود «000/300» کیلومتر است.

نوع دیگری از سحابی ها، سحابی انعکاسی است: هنگامی که یک سحابی به جای آنکه میان ناظر و یک ستاره داغ قرار گیرد در مجاورت ستاره واقع می شود مشاهده می گردد که نور ستاره در جهت ابر پراکنده می شود به چنین ابری سحابی انعکاسی می گویند. این سحابی ها نسبت به ستاره ای که نور آن را پراکنده می سازند آبی تر به نظر می رسد «آیا می دانید چرا چنین است؟»

غالباً سحابی های نشری و انعکاسی را می توان در کنار یکدیگر مشاهده نمود مانند سحابی هایی که در صورت فلکی جبار واقع است برخی از دانشمندان معتقدند یکی از بهترین مکانها برای تولد ستاره سحابی های نشری و انعکاسی است شواهدی در ارتباط با این موضوع نیز در سحابی جبار به چشم می خورد. نمونه ای از ســحابی های انعــکاسی را در خوشـه ی پروین که یک خوشه ی باز ستاره ای است می توان مشاهده کرد.

نوع دیگری از سحابی ها، سحابی تاریک است. اگر در نزدیکی سحابی ستاره ای وجود نداشته باشد سحابی را سحابی تاریک می نامند این گونه از سحابی ها مانند سحابی های دیگر، خود دارای تابندگی هستند ولی چون تابششان در محدوده ی امواج مرئی نیست تاریک به نظر می رسد و حتی مانع رسیدن نور اجسامـی می شوند که در ورای آنها واقـع اند سحـابی سر اسبی Horse head در صورت فلکی جبار نمونـه ی بارزی از این نوع سحـابی ها است. سحـابی هایی که تاکنون از آنها صحبت کردیم از جمله محیط های میان ستاره ای بودند که می توان آنها را به عنوان

ابرهای پیش ستاره ای نیز به شمار آورد. به بیان دیگر احتمال شکل گیری و تولد ستارگان در این محیط ها وجود دارد سحابی های دیگری نیز وجود دارند که در مراحل نهایی عمر ستارگانی مانند خورشید و یا پس از مرگ پرجرم تر پدیدار می گردند. از آن جمله می توان سحابی های حلقوی و سحابی های نظیر سحابی خرچنگ در صورت فلکی ثور را نام برد که از انفجارات ابر نواختری ناشی می شوند. همان طور که گفتیم ستارگانی که جرمشان در حدود جرم خورشید یا کمتر از 5 برابر آن باشد در مراحل نهایی عمر خویش پس از تبدیل شدن به غول قرمز و گذراندن این مرحله از تحول در حالی که در شرایطی که گفتیم به کوتوله ی سفید شوند بخشی از لایه ی خارجی خود را در

اطراف باقی می گذارند با گذشت زمان بار ستاره ای حاصل از ستاره مرکزی که اکنون ستاره ای کوچک و داغ است که سبب تولید امواج ضربه ای شده و نواحی اطراف آن را به صورت حلقه ای متراکم درمی آورد چنین حلقه ای را سحابی حلقوی یا سحابی سیاره نما می گویند و این نام گذاری تنها به دلیل شباهت تصاویر این سحابی ها با سیارات است.

امواج ماوراء بنفش گسیل شده از ستاره مرکزی سبب یونیده شدن هیدروژن موجود در سحابی حلقوی شده بازترکیب الکترونها با یونهای هیدروژن منجر به تولید فوتو نهایی می شود که سحابی را درخشان می سازد. سحابی حلقوی MOV در صورت فلکی شلیاق نمونه ای از سحابی های سیاره نما می باشد شاید خورشید ما نیز پس از 4 الی 5 میلیارد سال دیگر چنین نمایی مانند حلقه به دور خود به جا بگذارد.

همه ی اینها که اکنون نیم نگاهی به گوشه ی آسمان است ذهن کوچک انسان را به حیرت وامی دارد و او را در فکر عظمت و نهایت کمال خالق خود می برد که شاید بتوان با اندکی فکر به آن توجه نمود.

شاید بارها تا به حال نام سـتارگان دنبـاله دار را شنـیده باشیم و در ذهن از آن به عنوان یک پدیده ی ارزشمند یاد کنیم درست است واقعاً هم همین طور است زیرا معمولی ترین ستارگان دنباله دار در پی گذشتن چند سال پدیدار می شوند.

در زمان های گذشته مردم با پدیدار شدن پدیده ی دنباله دار دچار ترس و وحشت می شدند زیرا آنان اتفـاق افـتادن این پدیده را هر چند وقـت به چند وقـت نازل شدن عـذاب و بلا از جانـب خـداوند می دانستند.

ستارگان دنباله دار در مـداری بسـیار دور دسـت به دور خورشید می گردند این ستاره های دنباله دار ابری را تشکیل می دهند که به ابر اورت موسوم گردیده است.

ابر اورت تشکیل گردیده است از قطعات یخ و حاوی غباری از سنگ.

مرکز بعضی از این اجسام ممکن است از صخره تشکیل شده باشد. گاهی دو ستاره دنباله دار ممکن هم تصادف کنند یا شاید ستاره ی دوردستی آنها را به سوی خود بکشد. در این صورت حرکت ستاره دنباله دار کند می شود و ستاره ی دنباله دار به طرف خورشید سقوط می کند هنگامی که ستاره دنباله دار به خورشید نزدیک می گردد یخ آن گرم می شود و بخاری غبـارآلود تولـید می کند یعنی همـان چـیزی که ما از زمین مشـاهده می کنیم. ستاره های دنباله دار را گاهی گلوله ی برف چرک می نامند.

ستارگان دنباله دار در اندازه و شکل های متفاوت ظاهر می شوند در سال 1811 ستاره ی دنباله دار عظیمی در آسمان ظاهر شد که در آن را غبار تشکیل می داد که اندازه ی آن از خورشید نیز بزرگتر بوده است و طول دنباله ی آن به میلیونها کیلومتر می رسیده است و البته این دنباله را فقط غبار تشکیل داده بوده است ولی بسیار باشکوه به نظر می رسیده است و این فقط نشانه ی زیبایی آفریده ی خداوند است و جز از پس او از دست پدتوان هیچ کس دیگر هم برنمی آید. یکی از ستارگان دنباله دار معروف دنباله دار هالی است که توسط دانشمندی به نام ارموند هالی کشف شد و هر 76 سال یک بار به گفتهی یکی از دانشمندان بسیار قدیمی زمان حضرت صادق (ع) دیده می شود.

شاید با اطمینان بتوانیم بگوییم ستارگان دنباله دار هم بعد از زمانی می میرند زیرا هر ستاره ی دنباله دار هنگامی که به دور خورشید می گردد مقداری از یخ آن بخار می شود و به صورت غباری از ابر و دنباله درمی آید این مقدار بخ بخار شده هرگز به ستاره ی دنباله دار برنمی گردد و ستاره ی دنباله دار طی این فرایند سالها بعد کوچکتر می شود و پس از چند صد هزار بار گردش به دور

خورشید تمام یخ موجود در آن ذوب می شود و دیگر می توان گفت اثری از دنباله دار باقی نمی ماند البته صخره ی سنگی آن که در مرکز واقع است به صورت یک شهاب واره به حرکت خود در فضا ادامه خواهد داد اما دیگر هرگز زیبایی و جذابیت ابتدایی خود را ندارد و البته دنباله دارهایی هم وجود دارند که در مرکز صخره ای نداشته باشند این گونه دبناله دارها پس، از دست دادن گلوله ی برفی خود در اثر حرارت کاملاً از بین می روند و دیگر هرگز به دیدار زمین نمی آنید چون مرده اند.

پس در می یابیم که خداوند بزرگ و متعال هر جانداری، هر موجودی، هر جسمی را که خلق کرده است برای دوره ی زندگی و حیات او نهایتی قائل شده است امااین فرصت و نعمت دوباره زیستن را در جهانی دیگر و زیباتر فقط به انسان داده است که او با مشاهده ی آمد و شد شب و روز، رفت و آمد اجرام، زاده شدن گل از گیاه به این باور برسد که خداوند بزرگ لطفی عظیم به او کرده است پس باید قدر آن را بداند و خود را هر لحظه برای رسیدن به کمال بی نهایت او آماده کند و با گام هایی استوار و با توکل به او به سمتش قدم بردارد.

یکی دیگر از مسائل جالب و جذاب دریای بی کران نجوم وجود شهاب ها یا شهاب واره ها در آسمان است نحوه ی گردش و به طور فرضی زندگی آن در آسمان تقریباً مانند دوره زندگی یک دنباله دار است.

شهاب واره ها معمولاً اجسام ریز و جامدی هستند که در فضا حرکت می کنند. گهگاه گروهی از شهاب واره ها جذب زمین شده و دام جو زمین سقوط می کند هر ساله صدها تن از این شهاب ها بر روی زمین می افتند. گرمایی که در این حرکت حاصل می شود موجب می شود تا هنگام ورود شهاب به داخل جو زمین نوری ایجاد شود که به پدیده ی نوری که از ورود شهاب وار به جو زمین نتیجه می شود نیز شهاب می گویند که درخشش آن در حدود چند ثانیه دوام می آورد. شایـد ما در شـب های عـادی که آسـمان صـاف باشد بتوانیم شهاب هایی را رؤیت کنیم.

اما ما در هر سال پدیده ی بارش های شهابی زیادی را داریم. فرود آمدن شهاب های بسیار زیادی در حدود 10 شهاب در هر ثانیه را بارش شهابی می گویند که واقعاً جزء یکی از معجزات آسمان توسط خالق بی همتای ماست.

ورود شهاب ها با این تعداد بسیار زیاد در یک شب تعجب برانگیز است و در ذهن انسان این سؤال را ایجاد می کند که چگونه این مقدار شهاب به زمین فرود می آید.

بازمانده ای از دنباله دار ها ذرات سرگردان داخل فضا ذره های باقی مانده از سیارکهای از بین رفته در هنگام چرخش زمین به دور خورشید در هنگام رسیدن این ذرات به زمین مقداری از این ذرات به دام جو زمین می افتند و به صورت شهابواره هایی به سمت زمین حمله می کنند نکته جالب در این مطلب این است که گاه آنقدر تعداد این شهاب ها زیاد می شود که در هر ساعت 000/15 شهاب به زمین فرود می آید که به این واقعه طوفان شهابی نیز می گویند.

برخی از دانشمندان و محققان شهاب واره ها را برای انسان ها بسیار پرمنفعت دانسته اند در اینجا بد نیست بدانیم شهاب هایی که در هنگام ورود به جو زمین به طور کامل در اثر اصطکاک با اتمسفر نمی سوزند و باقی مانـده ای از آنها وارد زمین می شود را شهاب سنگ می گویند و گلها دلیل برای این عامل بزرگ بودن بیش از حد شهاب سنگ ها برآورد شده است تاکنون میلیاردها

شهاب سنگ از جو زمین عبور کردند البته تعداد زیادی از انها به دلیل وجود مقادیر بسیار زیاد آب بر روی این کره ی خاکی به داخل دریاها می افتند اما در موارد نایاب شهاب سنگها به خشکی نیز برخورد کردند و نمونه های زیبایی از آنها در موزه های مختلف ایسنا نگهداری می شود در چندین سطر بالاتر به این موضوع اشاره کردیم که شهاب سنگها برای انسـان از بعضـی لحـاظ ها مفیـد بودند یکی از عوامل مفید آن این است که ما می دانیم در حدود چنـدین میلیارد سال پیش

دایناسورها جانوران عظیم الجثه و بزرگی در کره ی زمین زندگی می کردند که با وجود همه ی آنها با نوع های مختلف در زمین دیگر جایی برای زیستن انسان ها نبوده است اما فرود یک شهاب سنگ بسیار عظیم به یک جنگلی که تقریباً اکثر دایناسورها در آنجا می زیسته اند موجب از بین رفتن نسل آنها شده است که این شاید یک مسئله ی بزرگ و پراهمیت برای زندگی انسان بوده است که آن جانوران به خواست پروردگار نابود شدند تا شرایط برای زندیگ بشر هموارتر شود و هم چنین شرایط به وجود آمدن مواد بسیار با ارزشی برای راحتی زندگی انسان مانند به وجود آمدن

نفت، گاز و زغال سنگ که امروزه از آنها بسیار استفاده می کنیم فراهم شود اینها همه از تقدیر پروردگار بزرگ است که او هیچ کاری را بی حکمت نمی کند  و همان طور که بارها در قرآن کریم مشاهده کردیم پروردگار همه رویدادها و اتفاق ها را با نظم خاصی کنترل می کند و هر اتفاقی که در خواست نظر او باشد انجام می شود و حکمتی در آن است.

یکی از بارش های معروف سالیانه بارش شهابی برساوشی است در این بارش ها متخصصان شهاب ها را دسته بندی می کنند و معمولاً این دسته بندی از روی رنگ آنها انجام شده است برای مثال شهاب هایی با دنباله ی سبز رنگ که دارای جو سبز رنگ هستند مواد تشکیل دهنده بیشتر مواد آن اکسیژن است.

رنگ آبی در سطح شهاب ها نشان از وجود مقادیر زیاد نیتروژن در آنهاست و داشتن رنگ زرد در شهاب ها نشان از وجود مقادیر زیاد سدیم است. اگر هم سرعت شهاب خیلی زیاد باشد شهاب به رنگ سفید درمی آید و دیده می شود.

با اندکی دقت و نظر درمی یابیم که خالق دانا و توانای ما این ذرات را با چه آفرینش بسیار دقیقی خلق کرده است که هر شهاب با وجود رنگ خاص خود و جهت خاص خود حرکت می کند و در نتیجه می توانیم بگوییم بارش های شهابی را به اسم صورت فلکی آنها نام گذاری می کنند. که در زمان بارش در کانون آن در صورت فلکی ساووش است.

و البته اگر کانون دو یا چند بارش در یک صورت فلکی باشد از نام ستاره درخشان نزدیک کانون هم استفاده می شود. مانند بارش اتا – دلوی یا دلتا – دلوی.

گاهی اوقات هم برای مشخص کردن چندین بارش در یک صورت فلکی از نام ماه و اوج بارش استفاده می کنند مانند ژوئن شلیاقی

به نقاط دور و نزدیک آسمان نیم نگاهی انداختیم اما از نزدیک ترین جرم آسمانی زیبا و جذاب و حیرت انگیز نزدیک زمین غافل شدیم.

بله ماه نزدیک ترین جرم آسمانی به زمین است در اصل ماه قمر کره ی زمین است تمام سیاره های منظومه ی شمسی اکثراً قمر را دارند که ماه هم تک قمر کره ی زمین است مثلاً سیاره ی بزرگ منظومه ی شمسی یعنی مشتری 16 قمر دارد و چند قمر معروف آن گانیمد- اروپا- کالیستو و ; هستند یکی از قمرهای بسیار زیبای منظومه ی هم تیتان قمر بسیار زیبای سیاره ی زحل است.

و اما ماه ;.

میلیاردها سال است که ماه به دور زمین می چرخد و هزاران سال است که انسان آن را نظاره نموده و به عنوان نشانی از خداوند به آن احترام گذارده اند همه ی انسان ها روزی در این آرزو بودند که بتوانند به ماه سفر کنند و در آنجا قدم بگذارند البته این آرزو چندان هم دست نیافتنی نبود و انسانها توانستند به آنجا سفر کنند اولین سفر انسان به ماه در تاریخ بیست ژولای 1969 بوده است.

از ماه و زمین به عنوان سیاره های دو گانه یاد می شود. ماه نه تنها از طریق جزر و مد زندگی ما را تحت تأثیر قرار می دهد بلکه بسیاری از پژوهشگران ادعا می کنند که در چگونگی ایجاد زمین سهم داشته و نیز در آینده در افول و انهدام زندگی یعنی زمینی نقش بزرگی خواهد داشت.

ماه قطعاً می تواند در قرن های بعدی همان گونه که تا الان تا حدودی پایگاه انتقال اطلاعات است پایگاه مناسبی برای پرواز به ژرفای عالم خدمت کند. همچنین می تواند به عنوان پایگاه ثابت رصدخانه ها بسیار مفید باشد.

ماه هیچ گاه نمی تواند مرکزی برای استقرار انسان باشد زیرا فاقد پوشش هوا است. بنابراین ماه همیشه به صورت کویری بی پایان باقی خواهد ماند. اما اگر بخواهیم کمی جزئیات را دقیق تر بررسی کنیم می توانیم بگوییم:

• ماه تقریباً در فاصله 384400 کیلومتری به دور زمین می چرخد.
• زمین تقریباً 50 برابر ماه است.
• ماه هر 30 روز یک بار تقریباً به دور زمین می چرخد.
• قطر کره ی ماه تقریباً 3500 کیلومتر است.
• مدار ماه بیضی شکل است و ماه به هنگام حرکت روی این مدار یک بار نزدیک به زمین و بار دیگر دورتر از آن قرار می گیرد.

یکی از مسائل جالبی که در مورد ماه قابل توجه است وجود سطح هایی با رنگ متفاوت نسبت به دیگر مکان های آن است که این پدیده با چشم غیرمسلح از زمین نیز قابل رؤیت است تا چندی پیش همه بر این باور بودند که این مکان ها دریاهایی است بسیار بزرگ و عمیق یر روی سطح ماه که بعدها با مشاهدات دقیق تر متوجه شدند که ماه شرایط و جو آن و مواد تشکیل دهنده ی آن هیچ کدام شرایط به وجود آمدن اقیانوس و دریا را بر سطح خود ندارد و این مکان ها فقط نقاط صاف تر و صیقلی تر نسبتبه جاهای دیگر کره ی ماه است و به این دلیل است که به رنگ دیگر دیده می شود.

در چندین سال اخیر یکی از مسائل مهم و قابل توجه در ماه این بوده است که محققان علائم و نشانه های حیات اولیه را در ماه تحت شرایطی خاص یافته اند مثلاً کشف مقادیر اکسیژن محلول در جو وجود برخی عناصر بسیار مهم در سطح آن این نوید را به دانشمندان داده است که با انجام تحقیقات و به وجود آوردن شرایط خاص بتوانند شرایط به وجود آمدن گیاهان خاص را با توجه به شرایط خاک آنجا به وجود بیاورند و بتوانند با ساختن پایگاه ها و ایستگاه های فضایی تا چندین سال آینده به راحتی به آنجا رفت و آمد کنند تا شاید با رسیدن به این گام، گام های بلندتری برای رسیدن به نقاط دورتر آسمان به دست آورند.

یکی دیگر از مسائل مهم در آسمان به وجود آمدن عمل خسوف و کسوف در آسمان است. که در آن ماه و خورشید و زمین همه بر روی یک خط در یک راستا قرار می گیرند در انجام عمل خسوف زمین بین خورشید و ماه قرار می گیرد و با تابش خورشید به سمت زمین سایه ای پشت زمین بر روی ماه می افتد و در این حالت می گویند ماه گرفته است یا ماه وارد سایه ی زمین شده است.

و پدیده ی دیگر هم پدیده ی کسوف است که در آن ماه بین زمین و خورشید قرار می گیرد ماه جلوی نور خورشید را می گیرد و پشت آن که تاریک است سایه اش بر روی زمین می افتد و آن قسمت از زمین تاریک می شود و در این حالت حلقه ای از ماه به دلیل یک راست بودن در کنار خورشید قرار می گـیرد و جلوی آن را می گیرد که در این حالت می گوییم خورشید گرفته است.

دانلود این فایل